Ik schreef er al een LinkedIn post over. Reflecteren.

Hard werken is belangrijk. Maar reflecteren op je harde werk ook! Als je alleen maar werkt aan de inhoud creëer je een soort van kokervisie. Je gaat maar door-door-door. Zoals je altijd al deed. En een wijs iemand zei ooit: “als je doet wat je deed, dan krijg je wat je kreeg” (Einstein). Als dat is wat je wilt prima natuurlijk. Maar wat nou als er méér in zit? Wat nou als je minder fouten kunt maken, meer klanten tevreden kunt stellen, meer producten kunt verkopen of meer tevreden medewerkers kan hebben?

Hoe kom je daar achter? Simpel. Door even stil te staan. We kennen natuurlijk ook het gezegde ‘stilstand is achteruitgang’, maar door op de goede manier even stil te staan kom je júist een heel stuk verder.

Door op een goede manier te reflecteren bereik je het volgende:

  • Je leert van je fouten
  • Je ontdekt de kracht van je succes: en de kans om dat uit te bouwen
  • Je verbindt met je medewerkers en samen bereik je meer
  • Je ontdekt nieuwe kansen
  • Je weet waar je prioriteiten liggen

Zelf merk ik echt het verschil tussen de weken waarin ik maar doorhol, van de ene activiteit in de andere. Wanneer ik gewoonweg geen tijd weet te vinden om even stil te staan omdat er zo veel te doen is. En alles even belangrijk lijkt. Juist in die weken plof ik aan het eind uitgeput op de bank en bekruipt me vaak het gevoel van ‘wat heb ik nou eigenlijk allemaal gedaan deze week?’

In andere weken, waarin ik meer ruimte voor stilstand weet te creëren. Ruimte voor ‘even niets doen’ (lees: een korte meditatie, of gewoon even zitten) of een wandeling in de natuur. Juist in die weken sluit ik vaak met een voldaan gevoel af. Na de momenten van stilstand pak ik vaak pen en papier en schrijf ik alle acties op.

Die acties zijn ontstaan uit de gedachtestroom die volgt uit de momenten van stil staan. Juist dan besef ik me wat er goed ging, wat er anders had gekund én wat ik allemaal nog te doen heb om mijn doelen te bereiken.

Dáár zit voor mij de kracht van reflectie. De vorm waarin je je reflectiemoment giet maakt in dat opzicht wat minder uit. Of je het nou alleen doet, of juist samen. Of je er nou een spetterend model bij pakt, of juist niet. Het gaat om de inzichten die je vanuit de stilstand op doet. Én wat je er vervolgens mee doet.

Ook merk ik verschil tussen in mijn eentje reflecteren en wanneer ik er iemand bij vraag. Zelf kom ik meestal best een heel eind. Soms is gewoon dat rustmoment nemen al voldoende. Maar kom ik dan zelf écht tot de kern? Nee, vaak niet eerlijk gezegd. Wanneer ik er iemand bij vraag om samen te reflecteren lukt het me beter om de oogkleppen aan de kant te doen en out of the box te denken. Iemand anders is gewoonweg veel beter in staat om afstand te nemen en de vragen te stellen die je zelf niet had verzonnen. De vragen die je helpen om tot de kern te komen, net een stapje verder te gaan en er dus ook voor zorgen dat je uiteindelijk tot sterkere acties komt waar je écht verder mee komt.

Neem de tijd, sta eens stil en kijk wat het je oplevert! Een reflectiesessie plannen met je team? Neem gerust contact op.